Retko koj čovek je u stanju da zamisli istinski rđavu i trulu ideju. Još antički filozofi smatrali su da ideja koja dolazi od Svevišnjeg po sebi ne bi trebalo da bude loša. Postoje ideje i izopačene verzije tih ideja.

Današnji ljudski poslovi mogu se smatrati izopačenim verzijama savršenih ideja. Što je profesija, odnosno vaša delatnost unutar te profesije, približnija prvobitnoj ideji, to je vaša duša čistija.

Jedna od udaljenijih profesija od svog korena i ideje jeste novinarstvo. Glasnička uloga u mitovima, legendama i religiji predstavljala je jednu od značajnijih i uzvišenijih. Novinarstvo danas to svakako nije.

Sav ovaj uvodni deo uvodnog dela postoji kako bi nam bliže dočarao sliku Arhangela Gavrila. Naime, Arhangel Gavrilo se u pravoslavnom svetu još naziva i Blagovesnik. Arhangel Gavrilo javljao se mnogim starozavetnim prorocima, ali najbitniju vest doneo je prečistoj Djevi Mariji. To je vest o rođenju Spasitelja Isusa Hrista.

Ime ovog Božijeg izaslanika, sile, anđela, koji se u celom hrišćanstvu prožima kao konekcija između nas smrtnika i Boga, nosi i crkva u simpatičnom bojničkom selu Pridvorici.

      Selo koje je najbliže Leskovcu i koje smo prvo posetili na našem putovanju po mestima Bojnika, opisujemo na kraju. Do Pridvoreice je svakako najlakše doći, od svih sedam prethodno opisanih mesta. Nalazi se na glavnom putu za Bojnik i nemoguće ga je promašiti.

Selo je ravničarskog tipa i na prvi pogled se čini da i dalje ima solidan broj ljudi. Podaci kažu da ima oko 700 stanovnika, što je sasvim solidan broj s obzirom na tendenciju napuštanja seoskih područja.

Kako se lako dolazi do simpatične Pridvorice, tako se lako nalazi i njihova crkva. Glavni put se u jednom trenutku račva na dve strane, na račvanju se skreće levo i posle svega nekoliko stotina metara uočljiv je zvonik.

I zvonik i crkva su fantastično očuvani. Taj podatak fascinira jer je crkva podignuta 1899. a zvonik 1927. godine. Za našu kraljevinu, da li pod Obrenovićima ili pod Karađorđevićima, bilo je jako bitno izgraditi nove manastire i crkve.

Dok se zvonik jasno vidi sa puta, crkva je pomalo sakrivena iza gustog drveća. Kada se ipak prođe to drveće, ukazuje se sva lepota hrišćanske građevine. Ulaz u crkvu je jednostavan, klasičan, a krasi ga ploča koja kaže da je ona podignuta 1899. za vreme vladavine kralja Aleksandra I (Obrenovića), 26. septembra.

Iznad tog belog kamena u koji su urezana slova izdiže se prelepa, ručno slikana ikona Arhangela Gavrila, koja je nešto novijeg datuma.

Crkva se sastoji iz četiri kupole i one su za razliku od bele osnove, ostale u crvenoj cigli i po tome pomalo nalikuju Žiči.

I na zvoniku se nalazi jedna kamena ploča koja svedoči o godini izgradnje, za vreme kralja Aleksandra (Karađorđevića). Zvonik u svojoj beloj nijansi i crnkastim ciglama, sa malim prozorima svud po sebi daje kompletnu sliku ovog prelepog zdanja.

Vredno je pomenuti da se pored crkve nalazi i jedna kuća, verovatno sveštenikova, a iza kuće se prostire jedna mala visoravan taman toliko na visini da odatle puca prelep pogled na čitavu Leskovačku kotlinu.

       Ovim detaljnim opisom završili smo ovogodišnji projekat. Nijedan opis ipak ne može da dočara ono što oči vide i duša oseti.

Zato poštovani čitaoci, odvojite jedan vikend, nekoliko sati i napunite baterije u opštini Bojnik. Napunite srce i dušu, očistite mozak.

Blizina je tu, dobrog puta do svih ovih mesta sada ima, tako da izgovora više ne sme da bude.

Ovaj tekst je napisan u okviru projekta „Duhovna vertikala opštine Bojnik“, koji naše udruženje realizuje u saradnji sa opštinom Bojnik.